نسبت کاشی های ایرانی قرن شانزدهم با کاشی های دیجیتال قرن ۲۱ با تکیه بر دیدگاه های صدرایی

در این مقاله کاشی کاری های معماری قرن 16 میلادی/ 9 هجری ایران و کاشی های تصویر متحرک دیجیتالی ( digital tiles of moving image) در کنار یکدیگر بررسی می شوند تا به کشف قابلیت هایی نوین در فراسوی تصویر رؤیت شده بپردازیم. هر دوی این نمونه از کاشی ها، هنگامی که به عنوان یک بخش کوچک از تصویری بزرگتر در نظر گرفته به نظر ساکن و بی حرکت می رسند اما چنانکه در نظریه «حرکت جوهری» ملاصدرا بحث شده، در قلمرو جوهر نوعی حرکت درونی و نادیدنی رخ می دهد. به واسطه این تغییر و حرکت درونی، وجوهی از ذات الوهی مداوماً در وجود موجودات متجلی می شود دیدگاه منحصر به فرد صدرا در باب وجود گویای آن است که تمام ذی وجودات زنده و نازنده به عنوان تجلیات ذات الوهی دارای تجاربی خاص از جهان هستند؛ توجه به این نکته که یک تصویر، یک کاشی یا یک پیکسل، به عنوان یک ذی وجود، دارای تجاربی خاص است می تواند راهگشای مسیرهای نوین برای اندیشیدن به آفرینش تصاویر متحرک دیجیتالی باشد. تصاویری که می توانند آنچه از ادراک انسان مخفی است را آشکار کنند.